Nona
Nona Elsa, pist auf gabozzn
in da zaitn van groasn hungar,
min choarb olabaila avn ruka
hosta ola da pearga oogamocht
a preatl zan vardianan.
Nona, oldarlaai hosta probiart
daina chindar zan darneern,
goar in da vrempta pista gongan
a vaistl meal pagearn.
Da eilatn,
da sghbizzn,
sent da anzing chamarootn
va dain leim gabeisn,
doos darzeilstamar anian toog
min zacharn in d’aung.
Nainzk joar hosta schuan,
dai laib iis miada,
da krepatn vrunsatn henta
linkt afta sega schoas
boi va chlanat olabaila
gearn piin zeisn.
Eiftar tuastamar schiacha
meni nitt reacht reid unsara schprooch
noor schian schtildar lisni
ols bostami learnst.
Va dain ckopf vliankt ausar
an haufa cichtlan
asmi mochnt varschtianan
bi hoarta astis hott gleipt
a mool af Tischlbong.
Nona, nouch guat asadi hoon
unt vargelzgoot zan losmi
sghbozzn in seng groasn seab
va dain noatbending gadanckna.
 
     
< Torna alla pagina delle poesie